Straatfeest

Het is weer zover. Na lang lobbyen slaagden enkele enthousiastelingen erin om voor de derde keer van twee gemeenten te bekomen onze doorgangsweg gedurende een volle week van 14 tot 21u. te barricaderen voor een speelstraat. Vooraf werden handtekeningen en steun verzameld. Is er vergaderd en gepland. Van 15 tot 21 augustus wordt er op straat geleefd en dat is een feest met toffe buren. In onze straat woont een mooie mix van koddige kinderen en guitig grut, hippe junioren, krasse senioren en alles daartussen. De oudste inwoners mogen de speelstraat officieel openen. Alles wordt uit de kast gehaald om de wereld beter te maken. De kinderen lopen op wieltjes, fietsen, tekenen op straat, worden geschminkt, maken reuzen zeepbellen, luisteren naar verhaaltjes en veel meer. Gamers komen buiten om bij elkaar te gaan spelen. Muzikaal talent krijgt een podium en zorgt voor een bijpassende soundtrack. De ouders hangen aan de toog. Eten en drinken is er met hopen. Logisch als iedereen lekkers mee brengt. Een top barman (uit Limburg wat wil je) blijft verrassen met speciale gerechten, schaarse trappisten en zelfgemaakte brouwsels. De oudjes kijken goedkeurend toe en genieten van zoveel leven in de brouwerij. Via een gesloten facebookpagina worden foto’s gepost en geliked en kan iedereen volgen. Ook eens een kijkje nemen? Het kan nog tot zondag. Je bent welkom in onze straat.

Plan+

Eigendom is het einde van verlangen en toch moest het eens gebeuren. Ik heb immers nog meer dan genoeg andere dromen. Het antwoord op “Help, ik wil een iPhone” is verrassend positief. Ook wanneer het gras groener is, moet je het bemesten. Alles kan altijd beter. Tot vervelens toe, gebruik ik de leercirkel en een verhaaltje om uitleg te geven over en te motiveren in leren. Dat gaat zo. In een afgelegen dorp waar de mensen geen computer of internet kennen, hebben die inwoners daar geen last van. Ze weten niet wat ze missen en zijn onbewust onbekwaam. 😐Wanneer iemand een toestel heeft en er mee kan werken, blijven ze niet lachen. Ze worden bewust van hun onbekwaamheid. 😣 Diegene die daar iets aan wil doen, door bijvoorbeeld les te volgen, wordt daardoor bewust bekwaam. ☺Door veel ervaring is de computer/- en internetgebruiker zich niet meer bewust van zijn bekwaamheid. 😐 Je moet natuurlijk niet alleen zeggen wat je doet maar ook doen wat je zegt. Ik wil zelf ook regelmatig die mondhoeken omhoog en ga dus bewust op zoek naar hoe ik kan leren. Een nieuwe smartphone hanteren is ook een vorm van leren. Het haalt je toch even uit je comfortzone. Ongeveer even lang als je je geneert voor de afmetingen van het nieuwe speelgoed. Je zou voor minder je telefoon laten rinkelen. Hoe begin je eraan? Wel, het is zoals met de leercirkel van David Kolb waarin de vier belangrijkste leerfases en leerstijlen zijn vervat. Naar aanleiding van een concrete ervaring, laat je je onderdompelen. Je krijgt reacties, gaat ontdekken en reflecteren om beter te beslissen en uiteindelijk pas je toe wat je wil. Het is het moment om te leren en een volgende stap te zetten en als je ergens aan begint, moet je door. Wanneer je niet terug kan, denk je alleen maar over wat de beste manier is om vooruit te komen. Ik voelde me even bewust onbekwaam. 🙁Gelukkig gingen mijn mondhoeken bij elke ontdekking een beetje ophoog. 🙂 Voor wie het echt wilt weten, het is geen Apple. Met alle Chinezen maar niet met deze, aldus mijn hipste collega en liefste zoon. Zij hielpen mij aan een One+, een topmodel als ik alle reviews mag geloven. Ik ben alvast zeer tevreden. Hij laadt snel op en installeert apps in een vingerknip. De foto’s zijn bijzonder scherp en hij heeft een geheugen van 64GB met podcasts voor uren fileleed. Je kan deze perfecte Android smartphone alleen op internet kopen maar hij was het twijfelen en wachten waard. Het is een serieuze verbetering en meer. Dankjewel voor alle goede raad.

Hadrian’s wall

‘Are you here for a holiday?’ vroeg de politieman mét stiff upper lip op de luchthaven van Newcastle. Zijn ogen waren gericht op mijn identiteitskaart. Mijn blik ging naar mijn stapschoenen en wandelrokje dat eigenlijk een broek is. Niet echt gepast voor een congres of ander feest. Maar ach, ik waardeer zijn interesse en die van alle anderen op onze weg. Het plan was een zeven daagse staptocht in het hoge noorden van en dwars door Engeland van coast to coast. In ons geval van de Ierse zee naar de Noordzee. Het kan ook omgekeerd maar dan heb je meer wind op kop en dat is alleen maar goed voor mijn kapsel. Keizer Hadrianus liet er een verdedigingsgordel met forten bouwen tegen de barbaren die nooit gekomen zijn en dus blijft er nog flink wat van overeind. Sinds 2003 is er een Hadrian’s Wall footpath en moet je eigenlijk nooit de weg zoeken. Volg de eikel en dat was voor alle duidelijkheid een kenteken en zeker niet iemand uit mijn uiterst aangenaam gezelschap. Van heinde en verre komen wandelaars langs de Romeinse muur stappen. Erop mag uiteraard niet. Don’t walk on the wall. Walk the line langs prachtige heuvellandschappen, mooie vergezichten, kleurrijke bloemen, en heel veel schapen en koeien. Beware of the bull. Ik ben de tel kwijt geraakt van het aantal keren ‘Are you walking the wall?’. Alleman wil weten in welke richting je gaat en van waar je bent. Wij hadden alles in onze rugzak maar een goede gids toonde ook de weg naar de beste pubs en andere verrassingen. Aan iedereen die het ook wil doen; ‘Waar wacht je op?’ Ik geef je graag mijn plan. Mijn voeten stonden na een dikke week terug op Belgische grond naast 3 vuile scoutskampkoffers. Gelukkig bleef mijn hoofd iets langer tussen de schapen en koeien op het Handrian’s wall path. De kunst van het leven is immers thuis te doen alsof je op reis.