Goal

Als je meer wilt, moet je meer worden. Wie meer wilt worden, moet goed plannen. Waarvoor is dat plannen een oplossing? Juist! Om vierkant je goesting te kunnen doen en elk moment het geluk tegemoet te kunnen gaan. Wij hebben drie kinderen, een dozijn afspraken en een paar plannen. Eén daarvan is dat we een citytrip maken met het kind dat een veelvoud van vijf jaar bereikt. De jarige mag dan met zijn verwekkers op reis. Hij of zij kiest en bereidt voor. We geraakten zo al in Amsterdam, Boedapest en twee keer in Londen. In The City wilde het meisje naar Madame Tussauds en Harrods. Ze raakte verslingerd aan de metro en wilde in de parken eekhoorns adopteren. De jongen ging liever rondneuzen in Hamleys, dino’s kijken en naar het Wetenschapsmuseum. Not my cup of tea. Die ging ik dan maar drinken met een boek over de pikorde in het gezin. Daar kan ik meer van genieten dan van een berg botten van een uitgestorven diersoort. Dit jaar vielen we terug in de prijzen met ons sandwichkind. Hij heeft niet dezelfde voordelen als de speciale eerstgeborene maar is ook niet het verwende jongste kindje. De sukkelaar werd vijftien en ging dit jaar al met een snowboardkamp en skivakantie aan de haal. Zijn individueel reisbudget was helemaal op. Je kan niet alles hebben in het leven. Nu droom ik er wel van oud te worden als een zotte oude doos met fout gestifte lippen en veel bezoek van mijn kinderen. Als ik in de negentig ben, zou ik ook willen dat er rond mijn zetel geen oude rekeningen worden vereffend over wat de ene meer mocht of kreeg dan de andere. Daarom zoeken wij naast goede plannen ook naar een evenwichtige verdeling van aandacht en middelen. De voetbalmatch België – Estland in het Koning Boudewijn Stadion werd het alternatief verjaardagscadeau. Intens geluk kan immers geen drie of vier dagen aan een stuk duren. Negentig minuten is al veel. Herinneringen moet je zelf maken en dus gingen we voor frieten, bier, spektakelvoetbal met doelpuntenkermis dichtbij huis. Niet alleen botten maar ook spieren en knappe koppen dus. Het werd een geweldige avond. Hopelijk herinner ik hem mij over een halve eeuw nog en als dat niet het geval is, kan ik altijd nog mijn blog lezen.