Ik ben er even niet

Dat is de titel van een boek. Het boek staat in onze boekenkast naast Een jaar voor jezelf. Dat kan toch geen toeval zijn! Ze staan alfabetisch op auteur. De boeken, bedoel ik. De toevalligheden klasseer ik niet. Die grijp ik. De beste herinneringen maak je zelf.

Er zijn verschillende soorten van jaren voor jezelf.

1. Je wil gewoon wat rust en ontspanning. Reculer pour mieux sauter. Zo herwin je kracht op lichamelijk, emotioneel en spiritueel vlak.
2. Je wil je leven in handen nemen door goed te functioneren en goed te voelen. Je kan beslissingen nemen, sterker worden en zo uit de valkuil van de chaos blijven.
3. Je kan op zoek naar de rest van jezelf. Welk belangrijk deel is verloren en wil je weer een plaats geven in je leven. Je kan in therapie gaan, een dagboek bijhouden, loopbaanbegeleiding volgen, een nieuwe uitdaging aangaan of op retraite gaan.
4. Je kan voorbij de horizon en nieuwe deuren openen. Wat zijn nog mogelijkheden voor jou?

Je kan eigenlijk geen verkeerde keuze maken als je kiest voor wat je aanspreekt.

2016 was mijn blogjaar. 2017 wordt mijn Compostelajaar.

Ik droom al van de pelgrimstocht sinds ik de Weg naar Compostela las en zag. Into the wild en Wild, de boeken en de films, maakten de goesting nog groter. Van waar wij wonen is het 2350 kilometer stappen doorheen 3 landen en heb je ongeveer 100 dagen nodig. Dat leek een onbereikbaar avontuur tot ik Ik ben er even niet las. De Duitse komiek Hape Kerkeling bracht me op het idee om te kiezen voor het mooiste stuk. Het Spaanse deel is 780 kilometer en haalbaar in 40 dagen.

Door groot te dromen en klein te starten, bedacht ik tien goede redenen om er volgend voorjaar even niet te zijn.

1. Ik maak graag tijd en stel liever niet uit.
2. Ik hou van uitdagingen en heb een nieuwe nodig. De vorige zijn afgevinkt of versleten.
3. Van stappen word ik de betere versie van mezelf. Ik kan dampen op mijn tempo.
4. Het is een cadeau aan mezelf na 20 jaar dienst en bijna 20 jaar huwelijk.
5. Dit is het enige jaar dat onze drie kinderen samen in de middelbare school zitten. Toen ze allemaal in de lagere school zaten, ging ik op inleefreis naar Guatemala. Ik ben terug vóór de examens.
6. De dagen worden langer maar het is nog niet te warm.
7. Het landschap is er mooi en de weg gemakkelijk te vinden als ik de Sint-Jacobsschelp volg.
8. Ik kan er Spaans spreken zonder uitgelachen te worden. Dat hoop ik toch.
9. Naast mezelf hoop ik ook ander volk tegen te komen. Als ik niet genoeg heb aan hun verhalen, heb ik nog mijn podcasts en e-books.
10. Last but not least, wil ik op mijn camino verbonden blijven met mijn geweldig nest dat me de kans geeft om te doen wat ik wil doen. De grootste schat keek zoals bij mijn marathonplannen met een blik tussen wat-een-lef-heeft-dat-wijf en dit-praat-ik-niet-uit-haar-hoofd. Hij is nu de platenkast aan het sorteren. Alfabetisch op uitvoerder. Je weet nooit welke inspiratie dan kan opleveren.

De keuzes die we maken vertellen veel meer over ons dan de mogelijkheden die we hebben.

Mijn verlof is aangevraagd en goedgekeurd. Ik ben lid van het Compostelagenootschap en praat met iedereen die me voor ging en liefst aankwam. Want hoewel slechts 18% (que?) slaagt, wil ik dat liefst ook. Maar niets moet. Alles mag.

Geluk komt niet voort uit het bereiken van de doelen, maar uit het overwinnen van de obstakels op de weg ernaartoe. Er is geen weg naar geluk. Geluk is de weg.