‘Ga je hierover een blogstukje schrijven?’ vroeg mijn trouwste fan ergens tussen de Trevifontein en het Pantheon. ‘Als jij zin hebt, kan ik een gastblog regelen’ antwoordde ik. Dat moest ik geen twee keer zeggen. Ik zag meteen een brede glimlach om zijn mond en een diepe frons in het voorhoofd. In zijn hoofd was hij er al aan begonnen. Hier is hij dan, de blog van mijn vader.
Begin januari mocht ik, en dat ging vrij vlot, zeventig kaarsjes uitblazen. Bij de vele kaartjes met gelukwensen stak er ook een klein boekje met als titel: ‘Het leven begint bij zeventig.’ De kinderen en kleinkinderen werkten er gretig aan mee. Bij een uitgebreid etentje met elven, werd ik met geschenken overladen. Het eenmalig Magazine Michel. Een Nespresso koffiemachine. Nooit zijn de smaakpapillen zo op de proef gesteld door koffie! Een driedaagse vliegreis naar Rome met dochterlief. Het gezegde: ‘Napels zien en…..’ hebben we veranderd in: ‘Vedi Roma e poi muori.’
Vorig maandag ben ik, voor de eerste keer, in Zaventem van de grond gegaan om te landen in Fiumicino, een halfuurtje met de trein van Rome stad. Dan begon een driedaagse van verkennen, verwondering maar vooral genieten. De eeuwige stad is op het eerste zicht duizelingwekkend. Je ziet een wirwar van grootse ruïnes, afgebrokkelde muren, statige palazzi, torens, obelisken en koepels. Geen stad ter wereld die meer geschiedenis herbergt dan Rome. De verplaatsingen waren ietwat vermoeiend maar het geheel laat je niet onberoerd. Tussendoor genoten we uitgebreid van de lekkere Italiaanse keuken. Samen nipten we van een sprankelende prosecco op een zonnig terrasje op het plein aan het Pantheon. Op de achtergrond muziek van een straatzanger; ‘Imagine’ van John Lennon en ‘Volare Cantare.’ De bijwijlen diepzinnige gesprekken ‘tête a tête’ waren een heerlijk interludium om te koesteren en in te kaderen. Er is een gezegde: ‘Hij is in Rome geweest, maar heeft de Paus gemist’. Wel, we waren twee van duizenden die pope Franciskus in levenden lijve hebben gezien en gehoord. Het maakte een onbeschrijflijke indruk. Toemaat bij ons bezoek was dat dorpsgenoot Hubert Moons ons heel hartelijk heeft ontvangen in het klooster van de paters Servieten van Maria op één van de zeven heuvels rond Rome. Moe maar voldaan zetten we woensdagavond laat terug voet op de ijskoude tarmac van Brussels Airport. De dagen die volgden, heb ik menig traantje weg geplengd, er was het besef dat we fijne kinderen en kleinkinderen hebben en een hechte familie vormen. Mogen ze gezegend blijven met een goede gezondheid en geluk hebben in hun verder leven. We zijn razend benieuwd naar wat het volgend decennium te bieden heeft. Begin maart gaan we met de jongens naar de match Mechelen – Anderlecht. We kijken ernaar uit. Want met een kwinkslag: ‘Het leven begint met 70!!’
En ik dacht dat het leven bij veertig begon. Dankjewel, papa.
plannemie 