Wat bezielt jou? Waarom ga jij in godsnaam 6 weken alleen stappen? Wat hoop je er te vinden? Er worden veel vragen gesteld wanneer je aankondigt er even niet te zijn om alleen te zijn. Die vragen doorstaan en niet op je stappen terugkeren is eigenlijk al een prestatie op zich. In mijn antwoord geraak ik niet veel verder dan; het is een cadeau aan mezelf, ik ben toe aan een pauze of ik heb nood aan een uitdaging en deze trekt al lang. Ik voeg eraan toe dat ik niet wil wachten tot mijn knieën of heupen niet meer mee kunnen. Ik heb geen groot onheil nodig om nu al mijn dromen waar te maken. Ik denk dat ik weinig indruk maak met mijn commentaar. Het zal wel, zie ik hen denken. Zou er thuis iets mis zijn, wil ze professioneel een andere kant uit of is ze op zoek naar iets dat ze nog niet gevonden heeft? Zolang ik het maar weet. Mijn plan en mijn goesting bleven gelukkig overeind. Het heeft me ook al iets opgeleverd. Het besef dat ik ongelooflijk goed omringd ben. Ik heb een geweldig nest, fijne familie, straffe vrienden en goede collega’s. Ik sta echt te kijken van alle steun en reacties. Mijn ouders pakten me voor het eerst in mijn leven vast alsof ze mij nooit meer gaan terug zien. Van de collega’s heb ik cadeautjes en aanmoedigingen gekregen, van mijn leidinggevenden aandacht en complimenten, van vrienden interesse, tijd en nog meer gerief. Veel kaartjes en berichten met wijze boodschappen ook. Alsof mijn eigen cadeau nog niet groot genoeg was, kreeg ik kussen, knuffels, cadeaus, mooie wensen, Spaanse uitdrukkingen en moeilijke woorden. Contemplatie ben ik eerst even gaan opzoeken maar ik heb alles graag aangenomen. De vraag is gesteld of er een leven voor en na de camino zal zijn. Dat wil ik zelf ook weleens weten. Ik heb het hen niet verteld maar eigenlijk gaat iedereen mee. Het maakt mijn rugzak niet zwaarder maar lichter en dat is mooi meegenomen. Het gaf me vleugels op de eerste stapdag in de regen. Bien camino a todo!
Maand: maart 2017
¡Hola! ¿Qué tal?
Muy bien. Gracias. Het gaat goed. ¡Estupendo! zelfs. Ik ben weer een mobiele applicatie rijker. Met behulp van apps kan je functies toevoegen aan je smartphone waardoor je die kan upgraden tot multifunctionele communicatieapparatuur. Is dat niet geweldig? Ik vind Spaans een mooie taal. Enkele jaren geleden volgde ik een zomercursus. Intensief les volgen en daarna tapas eten, films van Pedro Almodóvar kijken en salsa dansen. Niets zo doeltreffend om izquierda en derecho te onthouden. Het was de zomer waarin wielrenner Alberto Contador werd betrapt op doping en ik een volledig Spaans interview kon verstaan. Eerlijkheidshalve moet ik eraan toevoegen dat hij maar drie woorden gebruikte: cero, cinco en pero. Ik had een kleine basis maar wat je niet bijhoudt, verlies je snel. Ik wilde met Compact Discs de dagelijkse file nuttig maken en mijn Spaans oefenen maar in mijn nieuwe auto zit geen CD-speler. Ik krijg het Spaans benauwd bij het idee niet te weten hoe ik in Spanje de camino of een slaapplaats moet vragen. Ik moest dus een andere solución bedenken. Met Duolingo kan je altijd en overal talen leren. Het is leuk om te doen en een tikkeltje verslavend. Je kan instellen hoeveel en hoelang je wil oefenen en het programma helpt je eraan denken als je het zelf vergeet. Ik moet gaan nu. It’s time for my daily Spanish lesson. ¡Hasta luego!
Nog twee weken
Plannemie wordt Stappemie. Met de ‘st’ van stoer en stil. Ik kijk uit naar de rust en stilte. Hoe meer mijn rugzak wordt gevuld, hoe minder straf of stoer ik me voel. Mag ik je al voorstellen aan mijn rugzak. Monster voor de vrienden. Voor wie en wat we graag zien, zijn we toch altijd iets harder maar ik zie hem graag. Hij is sterk en stevig en er kan veel in. Deuter is een eerlijk merk. Sociaal-politiek kon ik geen betere kleur bedenken. Hij gaat zes weken lang mijn alles zijn. Mijn lastpak, kajuit, kleerkast, voorraadkamer, steun en toeverlaat. Wellicht ook het enige dat ik kan knuffelen. Al zal dat geen endorfines opleveren. Die zullen van het wandelen moeten komen. Mijn rugzak is klaar. Beter twee weken te vroeg dan twee weken te laat. Er zitten alleen zaken in die ik niet meer nodig heb. Uiteraard geen vers fruit, of chocolade maar energiebars en gevriesdroogde kost. Geen pumps of chique kleren maar microvezelhanddoeken, sneldrogende kledij en wollen sokken. Drie stuks van elk. Zo hebben ze mij geleerd. Geen poetsgerief of kantoorartikelen maar een volle E-reader, gevulde Ipod en een leeg schrift. Manlief heeft de rugzak ondertussen ook gecheckt. Geloof me. Daar kan de securitycheck op gelijk welke luchthaven nog wat van leren. Voor wie we graag zien, zijn we toch iets harder maar ik zie hem graag. Ik heb een hele waslijst van wat er in mijn vakantiehuisje moet en doorgaans hou ik van ordenen en organiseren maar deze keer wordt alles op één hoop gegooid. De natuur zal me zuurstof geven. De camelbak zal het vochtgehalte op peil houden. Hopelijk heb ik mijn zonnebril en zonnecrème heel veel nodig. Zachte mousse om mijn heupen te beschermen en de zalf van Gehwol is de masseur van dienst. Pleisters en pilletjes tegen pijn. Een infuus voor heimwee via de smartphone. Een powerbank als reserve batterij. Duct tape en een naaisetje voor wat ongewild los zit. Een slot voor wat ik zelf even los wil laten. Een zakmes om los te maken wat vast zit. Een slaapzak en matje. Een goede gids en geloofsbrief voor een slaapplek. Het nooddeken hoop ik niet nodig te hebben. Voor het geval ik in camouflagekleuren niet gevonden wordt als dat wel nodig is, heb ik nog een knalrode regencape. Ik weer me als een duivel in een wijwatervat om mijn laatste plannen te realiseren en af te vinken. Ik wil beginnen aan mijn pelgrimstocht. De foto’s die ik maak, kan je vinden op Journi.
Sprakeloos
Ik moet nog een paar dingen doen vooraleer ik aan mijn Camino begin. Sprakeloos zien bijvoorbeeld. De verfilming van één van mijn favoriete boeken geschreven door Tom Lanoye. Ik heb hem gisterenavond gezien. Check. In het begin van het boek was de schrijver ziek. Hij liep van de ene dokter naar het andere onderzoek. Er bleek een boek op zijn maag te liggen. Het boek over zijn moeder. Mooie madame, slagersvrouw, moeder van vijf en comédienne. Pardon actrice. Diva met streken eigenlijk. Het werd een boek over haar maar ook over zijn vader, zijn afkomst en dus ook over zichzelf. Het kan niet anders dan moeilijk zijn een groot familieverhaal op te hangen aan zij die je het leven en de taal schonk en dan haar spraak verliest, daarna haar waardigheid en uiteindelijk haar hartenklop. In theatertournee Sprakeloos op de planken speelde de tekst de hoofdrol. Als de tekst goed is, is de monoloog dat ook. De dramaqueen in de schrijver kon zich helemaal uitleven. Het werd nog duidelijker waarom de bevalling van het boek zo moeilijk was geweest. De film vertelt het beste uit het boek. Een sterk verhaal door een competente cast met muziek van Jef Neve. Geen trucjes. Het zijn de ogenschijnlijk doodgewone blikken en gebaren die ontroeren. De borrel die wordt geheven naar alle portretten in de woonkamer. De fluisterende gesprekken op de gang in het ziekenhuis. De zorg voor iemand die aftakelt. Afscheid nemen van iemand die niet meer kan spreken. De liefde die maakt dat je toch een beetje blijft wie je was. Hartverscheurend en hilarisch. Ik was drie keer sprakeloos.
La vie Minérale
Het is voorbij. Het is gedaan. Het was met gemengde gevoelens dat ik aan Tournée Minérale begon. Manlief deed niet mee. De collega’s gelukkig wel. Niet dat ik op het werk alcohol drink, maar alles is leuker in groep. Na het weekend werden we flink op de rooster gelegd. Niemand wil dan af gaan. Ik hou van uitdagingen zeker als ze gezond zijn en voor het goede doel. De alcoholpauze ging verrassend goed. De tijd gaat snel als je je alcoholvrij amuseert. Je drinkt bewuster, gaat gezonder met alcohol om, krijgt minder suikers binnen en bent frisser. De meest spannende momenten waren de weekends. Er was een driegangenmenu met een vriendin in een goed Italiaans restaurant. Ik koos voor de aangepaste waters en muntthee als digestief. Ik kwam er buiten met voldoende energie en vocht om een hele marathon te lopen. Bij een Nepalees eethuis excuseerde ik me voor de vraag of ze alcoholvrij bier hadden. Gelukkig was de brouwerij in de buurt ook al op dat idee gekomen. Op de kwis van de scouts vreesde ik het ergste. Er werden vier schuimende drankjes geserveerd maar het was alcoholvrij bier en we hebben niet één juist geraden. Om begrijpelijke redenen kwamen we ook niet aanmerking voor de zuipbeker. Toen de eindmeet bijna in zicht was en de goesting bij een etentje bijzonder groot, kreeg ik een paar flessen super lekkere mocktail cadeau. Moet je zeker eens proberen.
- 200 ml granaatappelsap
- 100 ml water
- 1,5 uitgeperste limoen
- 3 koffielepels rietsuiker
Alles mengen en serveren in een glas met ijs. Muntblaadjes en granaatappelpitjes maken het af.
De opdracht is volbracht en smaakt naar meer. Echt waar. Je zal het aan de waterfactuur zien. Ik ga me niet onmiddellijk ladderzat en lazarus drinken. Ik wil best nog doorgaan en denk aan La vie Minérale met jokers voor de zon/- en feestdagen of weekends. Zullen we er daar binnenkort eentje op drinken?
plannemie 