‘De mensen horen graag van me. Ik weet niet altijd wat te vertellen dus vandaag gaat het over mijn zitvlak’. Ah, zo doet hij dat. Nee, daar schrijf ik niet over. Ik kan ook niet klagen over het mijne. Mijn achterste is sterker dan mijn knieën. Dit keer is er niet alleen plaats voor een tent in de tuin (Welcome to my Garden). Er is ook plaats voor twee logees in huis (Vrienden op de Fiets). Twee Nederlanders van achteraan in de zeventig fietsen de Draad des doods. Op oude fietsen, zonder veel vering of snufjes en met een old school fiche met knooppunten en plaatsnamen op het stuur. Ze vertellen honderduit. Gastvrouw May en gastheer Rik kunnen hun verhalen amper volgen. Jan is een gewezen coureur, koerste met Rik Van Looy en Jacques Anquetil en kan leuk vertellen. Over hoe je een supertalent van een gewoon kan onderscheiden en hoe Anquetil na een zware rit op de lappen ging en hem daarna als knecht uit de wind zet. Hij schrijft stukjes op Facebook en Slogblog.nl. Bij de eerste halte zoeken we Jan Van der Horst op en liggen in een deuk van zijn posts. Goede afleiding bij regenweer. We doen het vandaag rustig aan, passeren de Draad des doods en twee abdijen. Bij de Abdij van Postel schuilen we met een boek en producten van de abdij: bier, brood en kaas. Vier koppels komen er samen voor een reünie. Aan een tafel naast de onze kakelen ze bij en horen we alle informatie die je kan bedenken over ‘de prostaat’. Het is niet waar, denken wij. We hebben boeken maar kunnen amper lezen. Wat een onderwerp! ‘Hoe ver moet u nog?’ hoor ik als ik vertrek bij de Achelse kluis. ‘Nog vijf kilometer’ ‘Oh, dan bent u bijna op de plaats van bestemming?’ ‘Ja, en dat is maar goed ook na een trappist’ knipoog ik. God weet waarover deze man anders begint de vertellen. We hebben al vanalles gehad vandaag. Ik twijfel om dit te publiceren vanwege de onderwerpen maar ach schrijven is een goede afleiding voor mijn darmkrampen en dus dan toch maar.
plannemie 