Woensdag heb ik me nog eens in een speeltuin gewaagd. Met mensen waarmee ik nog nooit gespeeld had en de goestinggenerator als tool voor een goed gesprek over werkbaar werk. Denk aan goesting, werkeisen, autonomie, talent, verbondenheid, opladen en groei. We deden dat leeftijdsbewust voor instromers, doorstromers en uitstromers. Waar zit het met die thema’s op een schaal van nul tot tien? Waarom sta je daar? Wat is nodig om een stap verder te geraken? Wat kan je zelf doen? Niet zeggen maar doen. OK. Wat kan de organisatie doen? Initiëren en initiatieven aanmoedigen. Genoteerd. Collega’s blijken belangrijk want als je snel wil gaan, ga je alleen maar als je ver wil gaan, ga je samen. Verbondenheid was het sleutelwoord. Dat woord kwam terug toen we vrijdag in de ondernemingsraad spraken over thuiswerk. Willen we meer? Kunnen we meer? Zijn we daar klaar voor? Hoe willen we samen werken? Wat is daarvoor nodig? Wat willen we uitproberen of testen? Laat ons daarover in verbinding gaan en er met alle collega’s over praten. Als ik na het werk uit eten ga, zie ik zes oud-collega’s aan een tafeltje. ‘Wat een tof groepje en wat is dat lang geleden!’ Alles is met alles verbonden en toeval bestaat niet, denk ik. Even later zie ik nog een ancien. ‘Is dat hier een reunie?’ vraag ik en er poppen herinneringen op over de tijd dat we samen werkten, pauzes hadden en lief en leed deelden. Laat dat nu toch wel van belang zijn om elkaar beter te leren kennen, je verbonden te voelen en goed samen te werken.
plannemie 